Ο μικρός αυτός αγροτικός οικισμός, ο οποίος αριθμούσε μόλις 35 κατοίκους το 2011, βρίσκεται ανάμεσα στην Άνω Πουλιά και στο Λευκοχώρι, σε απόσταση 5 χλμ. περίπου νότια της κωμόπολης του Αρκαλοχωρίου.

Το χωριό, θεωρείται μεταγενέστερο της Άνω Πουλιάς, ενώ η αρχαιότερη, γραπτή μνεία του με το όνομα Pulea Cato, σώζεται σε βενετικό συμβόλαιο του 1577. Αργότερα, την περίοδο της Τουρκοκρατίας, ο οικισμός συνέχισε να κατοικείται παρουσιάζοντας μικτό πληθυσμό χριστιανών και μουσουλμάνων. Οι τελευταίοι μάλιστα, αποτέλεσαν τους μοναδικούς του κατοίκους κατά το 19ο αιώνας, στα τέλη του οποίου, περί το 1900, η Κάτω Πουλιά εγκαταλείφθηκε. Επανακατοικήθηκε όμως, μερικά χρόνια αργότερα, όταν εγκαταστάθηκαν στη θέση αυτή μικρασιάτες πρόσφυγες, προοδευτικοί άνθρωποι, από την περιοχή του Τσεσμέ των μικρασιατικών παραλίων. Στην αρχή σχεδόν της εγκατάστασής τους, ίδρυσαν αγροτικό συνεταιρισμό, που ήταν ανύπαρκτος μέχρι εκείνη τη στιγμή στην ύπαιθρο χώρα του Νομού Ηρακλείου, καθώς και τον πρώτο συνεταιριστικό αλευρόμυλο και μηχανοκίνητο ελαιοτριβείο, το οποίο σήμερα ανήκει σε ιδιώτες και εξακολουθεί να λειτουργεί.

Κατά την επίσκεψή σας στο χωριό σήμερα, αξίζει να κάνετε έναν περίπατο στο μικρό ύψωμα Τεπές, στα νοτιοδυτικά του χωριού, όπου αναπτύσσεται ένα μικρό πευκόδασος και να απολαύσετε την όμορφη θέα στη γύρω περιοχή. Στο σημείο αυτό, λέγεται ότι διέμενε ο Βενετσιάνος ευγενής Γαβριήλ Βενιέρης, για τον οποίον υπάρχουν αναφορές ότι κατείχε τμήμα γης στην περιφέρεια του χωριού. Αρχιτεκτονικά λείψανα που εντοπίζονται εδώ, εικάζεται ότι προέρχονται από την αρχοντική του οικία.