Πρόκειται για εγκαταλελειμμένο χωριό, το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά και βόρεια από τον οικισμό των Παρτίρων, σε απόσταση 7 χλμ. νοτιοδυτικά του Αρκαλοχωρίου, χτισμένο στους δυτικούς πρόποδες ενός λόφου. Η Μικρή Επισκοπή κατοικούνταν μέχρι και τη δεκαετία του ΄80, όταν πέθανε ο τελευταίος της κάτοικος και από τότε το χωριό έχει ερημωθεί.
Δεν είναι γνωστό το πότε ιδρύθηκε, ωστόσο η αρχαιότερη σωζόμενη αναφορά στον οικισμό με το όνομα Μικρή Επισκοπή, χρονολογείται μόλις στον 19ο αι., σε οθωμανική απογραφή του 1881, όπου είχαν καταγραφεί στο χωριό 48 μουσουλμάνοι κάτοικοι και μόλις 1 χριστιανός.
Σήμερα στη Μικρή Επισκοπή, τα χορταριασμένα δρομάκια και τα ακατοίκητα σπίτια με τις μισογκρεμισμένες στέγες τους και τα παράθυρα που χάσκουν ορθάνοιχτα, δίνουν την εντύπωση ενός στοιχειωμένου χωριού, βγαλμένου από τα παραμύθια. Την εικόνα αυτή, συμπληρώνει η μοναχική πετρόκτιστη κρήνη, στο κέντρο του οικισμού, κάτω από τη σκιά ενός μεγάλου αιωνόβιου πλατάνου, το νερό της οποίας εξακολουθεί να τρέχει, χωρίς να υπάρχει κανένας διαβάτης πια για να τον ξεδιψάσει.
Σε μικρή απόσταση βόρεια από το χωριό, βρίσκονται τα ερείπια ιστορικού βυζαντινού ναού, αφιερωμένου στο Σωτήρα Χριστό, με το ενετικής περιόδου, παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου στο δυτικό τμήμα του. Πρόκειται για ένα χριστιανικό μνημείο που αξίζει να επισκεφτείτε. Παρουσιάζει ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική και διαφορετικές οικοδομικές φάσεις, στο εσωτερικό του οποίου, θα δείτε σπαράγματα τοιχογραφιών του 15ου αιώνα. Κατά τη β΄ βυζαντινή περίοδο, μετά την αποχώρηση των Αράβων από την Κρήτη (961μ.Χ), η εκκλησία αποτέλεσε την επισκοπική έδρα της Αρκαδίας, μιας από τις σημαντικότερες επισκοπές της Κρήτης. Από αυτήν φαίνεται ότι πήρε ο γειτονικός της, έρημος πια οικισμός, το όνομά του.