Σε απόσταση 6χλμ. νοτιοδυτικά του Αρκαλοχωρίου βρίσκεται ο ορεινός, οικισμός Πάρτιρα, με 291 κατοίκους το 2011. Η οικονομία του σήμερα βασίζεται στη γεωργία και κυρίως στην παραγωγή λαδιού και κρασιού.

Οι αρχαιότερες αναφορές στον οικισμό χρονολογούνται την περίοδο της Βενετοκρατίας, κατά τους πρώτους αιώνες της οποίας, σύμφωνα με χειρόγραφο του Δουκικού αρχείου του Χάντακα (1388), το χωριό αποτελούσε την έδρα φέουδου που ανήκε στον Andrea Cauco. Ο τελευταίος συμμετείχε στην αποστασία του 1363, κατά την οποία στην Κρήτη ανακηρύχθηκε η ανεξάρτητη Δημοκρατία του Αγίου Τίτου. Στα μέσα του 15ου αιώνα, όταν ανατράπηκε το αυτόνομο κρατίδιο το φέουδο του αποστάτη δημεύτηκε και διανεμήθηκε ως «αντίδωρο» της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας. Στα Πάρτιρα τότε εγκαταστάθηκαν πιστοί της βενετσιάνικης εξουσίας, δηλαδή ελεύθεροι χωρικοί (contantini).

Στην εποχή της Οθωμανοκρατίας το χωριό ήταν έδρα αγάδων και ισχυρών γενιτσάρων, σκληρών Τουρκοκρητικών, μεταξύ των οποίων και του περίφημου γενίτσαρου Χουσεΐν Νταγασάνη. Ο τελευταίος διατέλεσε το πρώτο μισό του 19ου αιώνα αρχηγός κρητομουσουλμανικού σώματος στρατού, πολεμώντας λυσσαλέα τους χριστιανούς Κρήτες επαναστάτες. Στις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα οι Οθωμανοί εγκατέλειψαν το χωριό, αφού πούλησαν τις περιουσίες τους σε Κρητικούς, κυρίως κατοίκους του Λασιθίου και του Μοχού.

Τα Πάρτιρα σήμερα είναι ένα όμορφο χωριό με πολύ πράσινο, στα γραφικά στενάκια του οποίου μπορείτε να εντοπίσετε ορισμένα από τα παλιά, παραδοσιακά πετρόχτιστα σπίτια του, που διατηρούνται άλλα μισογκρεμισμένα, άλλα σε καλή σχετικά κατάσταση. Στο κέντρο του οικισμού, έχει διαμορφωθεί μια μικρή πλατεία με δέντρα και αναπαυτικά παγκάκια για τους επισκέπτες, καθώς και μια σκαλιστή βρύση στην εξωτερική πλευρά του λιθόκτιστου περιβόλου της. Κοντά σε αυτήν, θα βρείτε μικρά καφενεδάκια που μπορείτε να καθίσετε και να απολαύσετε την ντόπια τσικουδιά. Ακόμα, μην χάσετε τη ευκαιρία να επισκεφθείτε το Μουσείο Αγροτικής Βιοτεχνίας Παρτίρων που βρίσκεται στη νότια είσοδο του οικισμού, στεγασμένο στον αναπαλαιωμένο χώρο μιας παλιάς οικογενειακής φάμπρικας.